Замислите
Замислите децо, једно велико море,
и у том мору једну велику лађу, и на лађи округле прозоре, и на једном прозору – принцезу Нађу. Замислите сад, децо, то исто море, и у том мору исту велику лађу, и на лађи исте округле прозоре, и на другом прозору – разбојника Кађу. Замислите, онда, бура иде, ветрова фијук и таласи, и један талас принцезу скине и поче млади живот да гаси. Замислите, децо, сто таласа, већих сто пута од сваке принцезе, може и ајкула свакога часа на модром таласу да се довезе. Страхом и болом обузет, појави се отац принцезин и рече: – Онај биће ми зет, ко спасе млади живот њезин! Замислите, децо, пуна лађа, све официри, принчеви, адмирали... И сви ћуте, сви дрхте, само Кађа скочи – и море га зали. Када извали страшну псовку на рачун ветра, на адресу живота, на име мора, избеже смрти мишоловку и спасе принцезу из валова. Замислите сад – отац тај, краљ сигурно, а цар вероватно, подиже Кађу у загрљај и пољуби га ноншалантно. – Ово је кћер моја, а жена ваша – принцеза мила Нађа! – А ја сам, с допуштењем, извините на сметњи, разбојник Кађа! Умири се море, затаји ветар, стаде лађа... Пуни страха, пуни стида, препуни језе – сви гледаху у правцу принцезе. – Храбри Кађа, – рече бледа принцеза – ја сам ваша Нађа... Извините, тата, на овом свету свашта се догађа! "Р" се котрља
РРРРРР
кад се нешто о нешто трља, РРРРРР кад се нешто нечим дрља, РРРРРР кад нешто кроз нешто срља, РРРРРР кад се нешто низ нешто котрља. Облак о облак па гррррррми и цело небо у сребрној сррррррми. Слово за све што је лепо и слатко
"Д" се као дугме пришило за непце,
као медењак, па само слади: дудињо, дињо, дрењино, дуњо, драга душо моја... "Д" као добар дан, "Д" као слатки надев језика. |
Здравица
Све што расте
хтело би да расте... – Нека расте, и треба да расте! Све што цвета хтело би да цвета... – Нека цвета, и треба да цвета! Нека гледа све што има око, свако крило нек лети високо! Летети, летети, лепо је летети! Живети, живети, лепо је живети! Све што лети хтело би да лети... – Нека лети, и треба да лети! Све што пева хтело би да пева... – Нека пева, и треба да пева! Нека скаче све што има ногу, нека трче сви који то могу! Скакати, скакати, лепо је скакати! Живети, живети, лепо је живети! Све што трчи хтело би да трчи... – Нека трчи, и треба да трчи! Све што кљуца хтело би да кљуца... – Нека кљуца, и треба да кљуца! Нека пева све што има глас, нико лепше, ведрије од нас. Певати, певати, лепо је певати! Живети, живети, лепо је живети! ЖИВЕЛИ! Цуцла је циција
"Ц" кијуца
као жалац, "Ц" светлуца као свитац, "Ц" пецка као виц, "Ц" боцка као шприц, "Ц" звецка као цекин, "Ц" цицијаши као цуцла. Дрво спава
На граници света дрво спава,
трчало за сунцем преко трава. Где је сунце престало и пало – ту је дрво стало и заспало. Заспало црно, заспало... По крошњи му још траг сунца лута. Јабука га уловила жута. Заспао цвет, и дрво и трава – на јабуци мало сунце спава. Заспало жуто, заспало... |